08 nov (ma)
Maandag 8 november
[Het verslag van deze dag heeft lang op zich laten wachten. Blijkbaar was het niet zo'n goed idee om als reisco dagverslagen te gaan schrijven. Het is nu inmiddels 21 november, we zitten in de shinkansen richting Akita en hopelijk heb ik nu genoeg tijd om het verslag af te maken. Ik moet ook tijd over houden om nog naar folders te kijken die naar mij opgestuurd zijn door de Japanner die zometeen bij het treinstation op ons staat te wachten...]
Vandaag zijn we naar Matsu*bleep*a en Osaka Universiteit geweest. Het is een rustige dag voor de reisco, omdat een huurbus ons overal naartoe brengt. Ik kon deze dag dus met een gerust hart opstaan. Ik denk dat iedereen wel goed geslapen heeft, want na bijna een week op studiereis begint de vermoeidheid genadeloos toe te slaan. Tijdens het ontbijt denk ik nog eens terug aan afgelopen avond:
[zondag avond 7 nov 23:21]
Ikzelf heb gemiddeld zo'n 5 uur slaap per nacht, zoals de meeste deelnemers. Om rap op te kunnen staan heb ik besloten een eigen ontbijt samen te stellen van lekker uitziende broodjes (soort van croissants) en een bakje aardbeien yoghurt. De aardbeien yoghurt is een gewaagd plan omdat de meeste fruitsmaken in toetjes en drinken hier in Japan behoorlijk anders zijn dan in Nederland: ik ben er nog niet uit welke 'echter' is en minder chemisch, maar de Nederlandse smaken zijn natuurlijk wel veel lekkerder. Duimen draaien dus, want in die broodjes heb ik ook niet zoveel vertrouwen.
[terug op maandag 8 nov]
Na een ontbijt van toch niet zo lekkere broodjes en het verassend Nederlands smakende bakje aardbeien yoghurt kan ik de groep richting bus bewegen en gaan we op reis naar Matsu*bleep*a. In een bus met z'n allen is altijd gezellig, MITS je wakker bent. Aangezien de helft van de groep al bij het instappen in slaap valt, ...
We komen ruim op tijd aan bij Matsu*bleep*a en daardoor hebben we genoeg tijd om foto's te nemen van het standbeeld van Anton Philips. Matsu*bleep*a heeft in een cirkel om een fontein een aantal standbeelden staan van innovatieve personen zoals Edison, Faraday en Ampere. Er loopt een smal stenen paadje van de straat naar de fontein en bijna niemand durft hiervan af te wijken en door het gras te lopen. Philips is trouwens de enige zonder een wetenschappelijk item in de handen: een sigaar... Uiteindelijk worden we naar binnen gehaald en worden we door het personeel kort uitgelachen omdat iedereen netjes over het smalle stenen paadje wil lopen en niet door het gras.
Binnen krijgen we een rondleiding door Matsu*bleep*a's Hall of Science and Technology. Dit is een museum met het nieuwste van het nieuwste van Matsu*bleep*a (bekend onder de merknamen Panasonic en National). We mogen geen foto's maken en ook niets filmen, dus moet de wereld nog even afwachten wat de toekomst zal brengen. Tipje van de sluier opgelicht: we kunnen vanuit ons eigen huis met de doktor contact opnemen met beeld en geluid. Het kastje zit vol met bloedtest apparatuur en ander gereedschap dat een bejaarden 'eenvoudig' kan gebruiken. Met een paar eenvoudige stappen wordt de doktor opgebeld. Even wachten voordat er beeld is, en wie zit er achter het beeld? Leon Abelmann! (Leon is een van de begeleiders en had de camera van de doktor al gevonden iets verderop in het museum) De vrouw die ons rondleidt begint te blozen als Paul zijn beste Japans op haar los laat: "anata no eigo wa totemo ii desu!" (= "waar is het toilet?"). Andere nieuwe snufjes zijn: een airco die extra zuurstof in de lucht brengt; koelkast met fotocamera binnenin (i.e. IN de koelkast: op je mobiel kan je nu een foto van de binnenkant van de koelkast ontvangen zodat je in de winkel meteen weer weet hoeveel eieren je achter de kliekjes van gisteren (buiten het oog van de camera) hebt gezet...); met je mobiel vanuit de trein de airco thuis aanzetten. In bijna alles kan een SD-geheugen kaart. Gelukkig heeft Rogier een SD-kaart zodat we deze functie even uit kunnen proberen op een TV. Risico is dat er een ontzettende foto op de TV komt waardoor de excursie acuut afgebroken moet worden... Gelukkig valt het mee: Bertjan met bier in het vliegtuig, duidelijk het imago van de studiereis. In elk nieuw mobieltje zit een luxe fotocamera. We krijgen te horen dat Japanners alleen een mobiel kopen als er een camera in zit, met als uitleg dat ze meer SMS'en dan bellen... Na de vraag&antwoord sessie met mensen van Matsu*bleep*a Corporate R&D, stappen we weer de bus in op weg naar de Universiteit van Osaka.
We komen ruim op tijd aan, maar het is nog wel even zoeken naar het goede gebouw. Ik begrijp uit de woorden van de buschauffeur dat we uit kunnen stappen. Minuutje later blijkt dat dat toch niet helemaal de bedoeling was, dus mogen we weer instappen. 30 seconden later mogen we dan toch weer op dezelfde plek uitstappen! We dumpen onze rugtassen in een ouderwets college locaal en gaan op weg naar de kantine voor lunch. In de lunchkantine staat een type apparaat dat we al kennen: geld erin, druk op knop, bonnetje komt eruit. Met dat bonnetje kan je dan bij de keuken je eten ophalen. Er staat ook een vitrine kast met plastic replica's van alle gerechten. Op de knoppen staat de naam van het gerecht alleen in kanji, dus worden we geholpen door de studenten die ons gedurende de rest van het programma op de universiteit zullen begeleiden. Makkelijk is om iedereen te laten kiezen uit 2 gerechten, zodat er snel besteld kan worden. Moeilijk is om iedereen apart te laten kiezen wat hij of zij lekker vindt, zodat niemand buiten eigen schuld met lange tanden zit te eten. Gekozen wordt voor de moeilijke variant, met als gevolg een hoop stress en lange wachttijd voordat er een bonnetje is voor iedereen. Ik bestel hetzelfde als Bert, maar het blijkt dat hij voor zichzelf 2 gerechten besteld heeft! Ik krijg dus twee volledige lunch maaltijden voorgeschoteld... Pfff, dat krijgt niemand op. Het minst lekkere sta ik maar af aan Roland, het andere gerecht eet ik voor driekwart op...
Na de lunch lopen we terug naar de zaal met onze rugtassen en wordt het schema van de dag nog eens uitgelegd. We gaan eerst wat projecten van de groep van professor Hasegawa bekijken: AMOEBA, PLATYPUS en een robot met twee lange vinnen aan de zijkanten die in een golfpatroon bewogen kunnen worden. AMOEBA is een apparaat waarmee willekeurige golfvormen gemaakt kunnen worden. Het is een grote cirkel met allemaal zuigers die op en neer kunnen bewegen (50 in totaal). De zuigers zetten het water in beweging en zo worden golven gemaakt. Het werkt allemaal heel mooi en om op te warmen worden er een paar simpele golven getoond. Als klap op de vuurpijl worden er een 'S' en een 'T' in het water 'gegolfd'. 5 seconden na start is er duidelijk een 'S' zichtbaar in het water voor nog geen seconde (met de 'T' net zo). De vinnen-langs-zijkant-robot doet het niet helaas helemaal goed. Het lijkt erop alsof de voorkant lichter is dan de achterkant, waardoor hij schuin in het water komt te liggen en niet helemaal goed kan functioneren. Ondanks dit is hij prima te sturen onder water en is het een indrukwekkend gezicht. De robot is erg wendbaar in het water. Dit is een speeltje dat iedereen wel mee naar huis wil nemen! PLATYPUS is ook een robot waarmee geprobeerd wordt een dier na te bootsen. Hij ziet eruit als een torpedo met zwemvinnen.
Duidelijk is dat deze groep over veel faciliteiten beschikt waaronder een supergrote 'towingtub' waar schaalmodel bootjes in voort getrokken worden door het water om metingen te verrichten. Na de demo's zijn er een aantal presentaties: eerst die van ons door Roland. Het is de eerste keer dat Roland de presentatie doet maar het gaat prima (goedzo Roland!). Er volgen nog twee presentaties van de Japanse studenten over de universiteit en over een onderzoek.
Na de presentaties gaan we barbecuen met studenten en personeel van de universiteit! Een Japanse barbecue lijkt toch net iets anders dan een Nederlandse. Het is een beetje prutsen met lange slierten vlees en stokjes, maar tussen al het verbrande vlees zit soms ook wel eens wat eetbaars. We hebben niet te klagen, want er is ook sushi en sterke drank aanwezig. Professor Hasegawa heeft het goed naar zijn zin en begint allemaal grappen te vertellen in de trend van 'election, erection' (Japanners spreken de 'l' vaak uit alsof het een 'r' is). Bij ons groepje zit een Japans meisje en we proberen een gesprek aan te knopen. We krijgen helaas maar weinig respons, het gesprek is daarom een beetje eenzijdig. Omdat er maar 1 WC is, staat er een rij voor de herentoilet. De barbecue is dichtbij de towing-tub, en we krijgen van een student de tip dat soms ook in de towing-tub geplast wordt... Hmjah, ik wacht nog wel even totdat de WC vrij is. Verschillende sterke dranken worden uitgeprobeerd, maar op dit moment smaakt eigenlijk alles wel lekker.
Deze avond is best speciaal: het is de laatste avond in Osaka. Het is ook de laatste keer dat we kunnen stappen met Cees en Leon. Morgen gaan we naar de tempel toe en daar kunnen we natuurlijk niet gaan lopen feesten. Na de barbecue lopen we naar het dichtstbijzijnde metro station waar Hasegawa ons meeneemt naar een Japanse kroeg. We komen binnen en wat horen we uit de verte? "Goede avond!" Zit er een Nederlander in de bar! De Japanse studenten komen wat later, waarschijnlijk hebben ze de barbecue en onze zooi op lopen ruimen... Wat later wordt er een eerbetoon aan Hazes gezongen inclusief 'dansende' Nederlanders op tafels... Inmiddels zitten we met een paar man aan de sake met Hasegawa. Het wordt gezegd dat Japanners veel slechter tegen alcohol kunnen dan Nederlanders. Wij merken er (bijna) niets van...
Op het eind betaald Hasegawa de helft van de kosten en Leon en Cees de rest. Bedankt!!!
Het kaartjeskopen voor de terugreis met de metro is een mooi avontuur in de bureaucratische wereld van Japan. Met vele stempels, papiertjes en veel te veel gegevens krijgen we dan eindelijk de kaartjes met 20% korting. Gelukkig helpt een student ons met dit alles, zelf hadden we dit nooit gekund. Vreemd dat in het modernste land ter wereld juist dit soort simpele dingen zo moeilijk verloopt. Terug bij het hotel gaat iedereen zijn eigen gang: sommigen gaan nog eventjes een wandeling door de stad maken, anderen staan in de rij om te internetten, weer anderen hebben de hoop opgegeven deze avond nog te kunnen internetten en drinken een smakelijk biertje met Cees en Leon...
Johan Engelen