|
| 02 nov (di) |
Dinsdag 2 november
Op schiphol aangekomen wachtte Erik een verrassing in de vorm van een groot roze spandoek met de tekst Staijen-san tanoshii tabi-o (vertaald: Meneer Staijen, heel veel plezier gewenst!). Enkele momenten later zou blijken dat deze stunt niet alleen symbool zou staan voor Erik's afscheid van Nederland, maar voor dat van alle deelnemers. Om 20:15 Nederlandse tijd was het namelijk zover: een vliegtuig met bestemming Narita Airport (Tokyo) koos het luchtruim de 36 deelnemers naar Japan te vervoeren. Het was het begin van een 12 uur durende reis, waarna een overstap volgde naar Osaka.
Voor de meesten was de vliegreis een heus avontuur, als het niet was omdat het de eerste keer vliegen betrof dan was het wel omdat we ons 12 uur lang hoog in de lucht moesten vermaken. Het slapen onderweg viel de meeste deelnemers erg tegen, maar er was genoeg vermaak aan boord. Zo hadden we onze eigen nar Rogier aan boord die menigeen om het half uur dubbel deed liggen van zijn grappen. Er werd ook druk ge-integreerd met de Japanse medereizigers. Ze waren erg benieuwd naar de reden van onze reis en ondergetekende is zelfs gewaarschuwd voor aardbevingen. Als zelfs Japanners zelf er al over beginnen..
De stoelen in het vliegtuig waren allemaal uitgerust met een display en een afstandsbediening. Hierdoor had iedereen de keuze om tijdens de reis vermaak te zoeken in een spelletje schaken, reversie of boter, kaas & eieren. Ook was het mogelijk om films te bekijken en van Japanse muziek te genieten, maar de meeste mensen kozen toch voor de vluchtstatistieken. Er was een digitaal kaartje beschikbaar met gegevens waar we ons bevonden en vluchthoogte (> 10 km), horizontale snelheid (rond de 1000 km/uur) en temperatuur (< -50C).
Omdat het een lange reis betrof, werd uiteraard eten geserveerd. Ondanks alle vergelijkingen tussen mensa-eten en vliegtuigvoer moet ik zeggen dat het me geheel meeviel. In stijl van onze bestemming kregen we onder andere rijst, zalm, garnalen, worteltjes en salade wat uiteraard met stokjes genuttigd diende te worden. 's Ochtends (inmiddels wist niemand meer bij welke tijdzone deze ochtend hoorde) werden croissants met jam geserveerd met een bordje eieren met spek, champions, fruitsalade en een kopje koffie.
Om 15:40 op 2 november landden we zeer soepel in Tokyo. We konden terugkijken op een zeer soepele reis, waarbij we geen turbulentie hebben gehad. Tijdens het wachten op de volgende vlucht (naar Osaka), beleefde de commissie haar eerste ervaring met woedende Japanners en de wijze waarop zij dit uiten. Om ons door Japan te kunnen vervoeren dienden namelijk speciale Japanese Rail-kaarten aangeschaft te worden, waarvoor Erik en Johan de ticketservice bezochten. Omdat zij ineens voor 36 kaarten kwamen, werd de gehele ticketshop gesloten en alle personeel ingezet. Japanse klanten uiten hun woedde middels een subtiel I am mad! en I want to speak with the manager! Het eerste cultuurshocktechnische avontuur was dus beleefd met het Japanse volk, helaas was het achteraf niet eens gelukt om alle treinkaarten te bemachtigen..
De volgende vlucht (eveneens met een boeing 747-400) bracht ons in een klein uurtje naar onze bestemming, Osaka. De meeste mensen konden de slaap nu wel vatten, waar ze na dit kleine uurtje dus veel spijt van kregen. Geheel brak maakte de piloot ook nog eens een niet-subtiele landing door (voor ons gevoel) eerst met de linkervleugel de grond te toucheren en vervolgens ook nog eens de rechter. Na een virtuele salto met de boeing, stapten we uit en bedankten we de stewardessen met een domo arrigato gozaimasu・ Tot grote vreugde van enkele deelnemers verstonden ze niet het verschil met domo aligator go zendmast・ de grappen en grollen daalden dus ook tot het niveau waar we geland waren (10 km lager).
Het hotel droeg de veelbelovende naam Hoteru kinki (hotel Kinki), het bevond zich dan ook midden in Osaka's uitgaanscentrum. Omdat de meeste deelnemers bekaf waren van de reis, werd na een korte wandeling de hotelkamer bezocht. Er waren 2 en 3 persoons kamers voor ons gereserveerd, een tweede verrassing stond een deel van de Nederlanders echter nog te wachten. Naast Westers ingerichte kamers (twee bedden, redelijk ruim opgezet) werden hier en daar ook Oosters ingerichte kamers betreden. Deze waren ingericht met tatami matten (rijstmatten) op de grond, waar matrassen op lagen waar de gasten op konden slapen. Qua ruimte was dit wat meer behelpen, tot (met slaaptekort versterkte) frustratie van een deel van de deelnemers. Achteraf (de volgende dag) viel het ze allemaal reuze mee, en ach.. we zijn in Japan, wat klagen we! Het belooft een onvergetelijk avontuur te worden.
Harald Profijt
Created on 10/22/2004 02:43 PM by RolandMe
Updated on 11/05/2004 01:13 PM by MartinW
|
|
|
|
|
日本語版
