12 nov (vr)
Vrijdag 12 november
Al voordat de shouraizou reiswekker afgaat is het mij al duidelijk dat we vandaag de shouraizou reisparaplu nodig hebben, want vandaag word ik wakker van de regen die tegen het raam tikt. Gelukkig zullen we vandaag het grootste gedeelte van de dag onder de grond en bij bedrijven doorbrengen: op het programma staan 3 bedrijfsbezoeken en in totaal 11 metroritten. Na ons 'continental breakfast' lopen we naar het metro station. We wachten even op de laatkomers zodat Johan en Erik voor iedereen een dagkaart kunnen kopen. Een dagkaart, die je de hele dag bij je moet houden en dus niet kwijtraken. De eerste metroreis met twee lijnen verloopt voorspoedig, en onze eerste gastheer OITDA zit zo dicht bij het metro station dat we er in eerste instantie voorbij lopen. Door deze snelle reis komen we veel tevroeg aan bij OITDA. In de tijd die we nog moeten wachten legt Roland ons nog even de wijzigingen voor de gang van zaken bij excursies uit. Er zal geen vragencoordinator meer zijn, omdat de vragen meestal toch wel goed gingen. De persoon met de cadeautjes moet echter wel naast Johan gaan zitten, maar zijn taak is nu voornamelijk het wakker houden van Johan, die er af en toe duidelijk moeite mee heeft.
De excursie bij OITDA verloopt spoedig, maar omdat het maar een overkoepelende organisatie is, is hier niets te zien voor een rondleiding, dus die krijgen we niet. Wel krijgen we een lunchbox japanse stijl. Deze smaakt netzoals de eerdere bento's prima op de zure pit in de rijst na. Tijdens de lunch worden de laatste vragen van ons microgroepje gesteld, zodat we na de lunch al vroeg aan het bier kunnen. Helaas is daar nog geen tijd voor want er staan nog twee excursies op het programma, dus dat stellen we uit tot vanavond in Roppongi. Na de lunch duiken we weer snel de metro in. Onderweg blijt het blackbox/maatjessysteem goed te werken want tijdens de drie ritjes die we maken slenkt de groep allengs, maar op het eindstation is de groep binnen tien minuten weer bij elkaar. Vanaf het station worden we opgehaald voor korte wandeling naar de Tokyo University. Op de campus van de universiteit staat een groot modern gebouw, waar we naar binnen gaan. In een college zaal krijgen we iets te drinken en een aantal presentaties. De directeur is helaas niet aanwezig, die had een open dag op de andere lokatie van de universiteit. Het lukt de eerste presentator niet om zijn computer op de beamer aan te sluiten, maar direct wordt een aantal studenten gebeld die het probleem hebben opgelost voor ik de tijd had op te schrijven dat er een probleem was. Ook de tweede presentator heeft moeite met de beamer en laat na twee pogingen zijn eigen beamer aanrukken. De derde presentar heeft een Mac en die werkt gewoon, samen met een vervloeking van Bill Gates.
Na de presentaties krijgen we drie rondleidingen door laboratoria. Het hele grote gebouw blijkt vol te zitten met de modernste laboratoria. Eerst krijgen we de opstelling van de 'intelligent space' te zien waar robots aangestuurd worden door de in de ruimte aanwezige sensoren en cameras. In deze ruimte zijn ook voorbeelden van de forcefeedback handschoenen aanwezig. Helaas hebben we niets zien werken. Daarna kregen we een AFM opstelling te zien en vervolgens de deur van een 'dirty' cleanroom. Na ook hier een paar vragen gesteld te hebben hadden we nog een excursie te gaan alvorens aan het bier te kunnen. Bij de metroreis naar de Nederlandse ambasade beginnen de eerste mensen hun metrokaartjes kwijt te raken, dus die moeten nog een nieuwe fixen voor ze hun reisje kunnen afronden.
De portier van de ambasade heeft al onze fotos uitgeprint, maar als hij de grootte van de groep ziet, besluit hij ons maar gewoon door te laten lopen. Binnen is de ontvangst weer oudhollandsch. Geen rijen te lage tafeltjes maar een kringetje stoelen. Als de gastheren binnen komen hebben we onszelf dan ook al als echte nederlanders aan koffie en thee geholpen. Samen met de mensen van de ambasade hebben we een discussie over de rare eigenschappen van japanners: de miljarden die omgaan in pachinko, eetgewoontes op straat en het gebrek aan bestemmingsplannen. Tussen de sheets die af en toe in hoog tempo overgeslagen worden zit er ook een met het antwoord op onze onderzoeksvragen. Op verzoek van een oplettende Jasper wordt deze nog even teruggehaald.
Het is inmiddels al weer laat en we reizen gauw terug naar het hotel om iets makkelijkers aan te trekken en snel door te gaan naar roppongi om te eten en vooral te drinken, want morgen hebben we vrij en we zijn vandaag precies halverwege de studiereis! Het kost ons heel wat moeite om tussen de negers die ons bij allerlei titty bars naar binnen willen hebben, iets te eten te vinden. Maar uit eindelijk toch weer een goeie, niet te dure noodlebar gevonden. Na het eten willen we wel even van het uitzicht genieten op de roppongi hills tower, maar helaas is het business gedeelte gesloten en in de commercial area is ook weinig te beleven behalve een imense poster van Arnold Swarznegger die hier aan een gebouw hangt. We lopen door naar een klein kroegje met een bar die de helft van de ruimte inneemt en hoop australiers en amerikanen die de rest van de ruimte innemen. Een rondje bier kost er 5000 yen, en dan is het gauw afgelopen met de pret, dus lopen we na een paar biertjes langs de supermarkt die voor 200 yen al een biertje heeft. We lopen weer het drukkere gedeelte in en hebben gelijk weer 5 negers om ons heen. Omdat we toch wel een beetje benieuwd zijn hoe het er nou binnen uitziet onderhandelen we net zolang met een van de negers totdat we voor 500 yen een biertje kunnen drinken binnen. Binnen treffen we een lege zaak, op vijf humeurige vrouwen aan de bar na. Alleen de serveerster is wel gezellig, en nadat ze ons het beloofde biertje heeft gebracht wil ze ook nog wel met ons dansen. Als aandenken wil ik haar petje wel kopen, maar ik krijg de indruk dat ik eerder de serveerster meekrijg dan haar petje. Dus ook hier is het tijd om te gaan. We zijn allemaal ook wel redelijk moe en aangeschoten. We gaan nog even op de foto met een poolse hoer die maar geen taxi kan krijgen en dan is het ook voor ons tijd om de taxi terug naar het hotel te nemen om morgen eens lekker uit te slapen.
Joost de Klepper